"-Şair olmalıymışsın sen.
-Şairdim zaten. ( Yırtık pırtık giysilerini göstererek.)
Belli olmuyor mu?
(Sessizlik) "
"-Bazen o son anın geldiğini hissederim, Her şeye rağmen. O zaman iyice tuhaflaşırım. Nasıl diyeyim? Hem ferahlarım hem de... korkuya kapılırım. KOR-KUYA! Komik! Yapacak bir şey yok."
"İşte tipik bir insan- ayağının kusurundan ötürü ayakkabısını suçlayan!"
"-İnsan gülmeye cesaret bile edemiyor artık
-Ürkütücü bir mahrumiyet bu."
"-Hiç terk ettim mi?
-Gitmeme izin verdin."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder