|| Deli Atlar Zamanı ||

burada

herkesin delirmekten sustuğu yerdeyim

baktığım suretlere 

ayna olamayan ben

içimin sarkıtlarından salladım kendimi

tekinsiz bir rüyayım şimdilerde

kim yorumlasa tersine akıyor ırmaklar

göğün dibini deldiğimden beri

huzursuz atlar koşuyor içimde

diktiğim sökükler ellerimi kanatmaya yetmedi

yetmedim kimseye

kaçtığım şehirler ardımca yağmalandı

topuklarıma iğneler batırdılar

kendime geleyim için

gelmedim

gelemedim dünyaya geldiğim gibi kendime

richter ölçeğini bozan bu sarsıntıyı alın göğsümden

kızılca kıyametler kopuyor saç diplerimde

gömleğine kan bulaşmamış babamın

gözlerinden çaldım ben yaşamayı

annem ki ev hanımıydı

bilmezdi devlet nedir darbe kim

oturduğum sokakta bunalıma girilmezdi mesela

ben girdim

avuçlarımı dolduran antidepresanlar

ruhumdaki gedikleri kapatmadı

kızlar pencere kenarlarında gelinlik rüyalarına yatarken

renkli kalemlerin çizdiği kara bir leke oldum

apostrofun kestiği yerde not düştüm kendime:

-içindeki şu atları vur.

|| Sınavda Çıkmayacak Sorular ||

Teşekkür ediyorlar, çok yaşıyorlar, işe geç kalmıyorlar
Çeyrek altını önemsiyorlar, küresel ısınmayı ve beş çaylarını
Ortadoğu’yu ihtiyaç halinde seviyorlar, gökdelenleri her haliyle
Eve geç gelmeyi borsaya bağlıyorlar, geriye kalanları astrolojiye
‘Konuşan tartı’lardan korkmuyorlar bir de,
-Ben bazen korkuyorum-

…

Artis diyorlar erken ölenlere bir akşamüstü her yer kalabalık
Her yer kalabalık, üzgünüz yeteri kadar ve Rimbaud mahkemelerde sanık
Sırayla ölüyor kumbarası kırılmış çocuklar, tez konusu bile değiller
İçinde Ortadoğu geçmeyince şiir de olmuyor, bir şeyler kahrolsun!
-İşgal edilmiştir inandığımız tüm çiçekler!-

…

Stratejik bir aşk yaşıyorum devlet görmesin, keşişleri hemen soboleyin
Bu saklambaç bizden uzak, kavimler göçü konumuz değil, seni seviyorum!
İdeolojiler söylüyorum dünya kurtarmak isteyenlere ve çok rüya görüyorum
İnsanı anlamakla meşgulüz, üstelik görünürde hiç ipucu da yok
Ben bazen korkuyorum, annem duruyor hemen kalbime
Beni hep yanlış öldürüyorlar anne diyesim geliyor
Sonra cihad geliyor aklıma, cihad’ı çok seviyorum
-Ama bunları coğrafi keşiflerle açıklayamam-

…

Çocuğu okula yazdırıyorlar, merkez sağ’ı ve dedikoduyu çok seviyorlar
Üniter yapı diyorlar, uluslararası toplum, en az iki yabancı dil
Minareler gölde ediyor, başka ihsan da istiyorlar
Akşam ezanında eve giriyoruz, üzgünüz yani gereği kadar
Demokraside ısrar ediyorlar bir de, ben rahatça ölsek diyorum.

…

Yemeklerde sonra pişman oluyorlar, kravat takıyorlar, az seviyorlar
Aşık olamıyorlar, çok şişmanlıyorlar ve hiç gülmüyorlar
-Manavlar da şiire inansın diye kırmızıydı belki elmalar-
Elmalar deyince aklıma annem geliyor ve taksitli sancılar
Bir yanağın elma oluşunu,
Devrik cümlelerle düşünüyorum…
…

-Sigortalı bir işe girmeden aşık olunmuyor-

|| Yusuf'un Çağrılması ||

Kuyu diyorum Yusuf çıkıyor, elma deyince sen

İdeolojiler kaybederken yüksek sesle bekliyoruz, farkındayız dünya hali, ey ahali!

Akşamüstlerine çökmüş kederlere siperlenirken binlerce kez yenilmiş çocuklar

Evinize dönün çağrısı kadar, yoksulluk da modadır bundan böyle her mevsim

Bir filmde görmüştüm; çocuktur en yakını Allah’ın ve tüm köşe başları tutulmuştur

Mecazdan başka her şey susuyor, burda şiir söylenmiştir, kafiyelerde çokça Filistin!

Kuyu diyorum Yusuf çıkıyor, elma deyince sen

Sağ çıkılmaz dublörün öldürüldüğü hiçbir filmden

Susmayı öğrenemedik, konuşmak yüzyıldır en modern ayin

Makaslanan kırmızı kurdeleler kadar umursanmaz rüyaya hayretim

Ne çok efkârlardan geçiyoruz, ne de çok söylüyor şairleri dünya

Yol mürşid’tir yürüyene, dünyanın diline pranga vurmak da öyle!

Kuyu diyorum Yusuf çıkıyor, elma deyince sen

Görgü şahitlerini hiç sevmedik ve piyango biletlerini

Bir ‘ah’ kadar acemiydi bu törenler yağmurların hatrına suskun

Ellerimize gökyüzünü doldurup beklesek de, kalbimiz kuyu.

Rüyalara söz geçmiyor, gitmiyor başımızdan gömleğimizde kasten süslü dünya

-Müsait bir ölümde inememek gibiyiz-

Uyu diyorum aklım çıkıyor, elma deyince sen

İnsan’ın dehşetine nasıl da yeniliyor merhamet!

Kısmet her zaman en güzel ihtimal ve mürşid’tir düşene kuyu

Ölmek de bir ipucudur, sızlayıp dururken içimizde Kenan

Bu gömlek neresinden yırtılırsa orası zindandır artık!

Kimsesiziz nasılsa o kuşların kalbinde,

İkimiz de Yusuf